”Kona mi kallar meg Tverr Geitt!” fortalde Geirr Tveitt under eit intervju i Drammens tidende i 1968 (Storaas 1990 s. 13). Eit retteleg godt anagram som nok har i seg ei stor grad av sanning, for han vert karakterisert som sjølvstendig og individualistisk, kompromisslaus og sjølvrådig. Det er vel nett desse eigenskapane som gjorde han til den store komponisten han var, men om eigne komposisjonar og merittar snakka han ikkje stort, han meinte at ”om dei duger noko, så vil ettertidi syrgja for det”. Han var aldri sjølvhevdande og sjølvgod, snarare audmjuk og blyg når det var snakk om eigen kunst (Storaas 1990). Geirr Tveitt var ein svært allsidig komponist med uvanleg stor arbeidskapasitet. Produksjonen hans var truleg på nærare 300 opus, og famna over ballettar og orkesterverk så vel som kammermusikk og songar. Han hadde til dømes ein enorm produksjon for klaver, mellom anna skal han ha skrive 36 klaversonatar, og noko så uvanleg som to konsertar for hardingfele og orkester finn ein òg på opuslista.
Han var ein mann med mange påhitt og eksentriske idéar. Til dømes var han ikkje nøgd med døypenamnet Nils Tveit, og i 1935 fekk han endra førenamn til Geirr. Geirr med to r’ar er den norrøne namneforma av Geir, og likna på Greip, ein gamal form av gardsnamnet Tveit. Etternamnet vart endra til Tveitt med to t’ar i 1941; han tykte Geirr Tveitt både klang og såg betre ut enn Geirr Tveit. Han laga jamvel sitt eige språk og praktiserte ein periode si eiga tidsrekning: e.V.f.s – ”etter Vinlands fyrstu sjá” – i år 1000 e. Kr.
Oppvekst
Geirr Tveitt vart i fødd i Bergen 19. oktober 1908 som den eldste av tre sysken. Sjølv tykte Geirr at fødestaden gjorde seg dårleg på papiret, og han feilinformerte stadig om kvar han kom til verda. Framleis kan ein lese at Geirr Tveitt var fødd i Kvam, i Norheimsund eller andre stader i Hardanger, men han var fødd og trødde sine fyrste barnesko på Nordnes i Bergen.
Familien budde på Nordnes til Geirr var fire år. Deretter var dei eit år i Lofthus i Hardanger, før vegen gjekk austover då faren byrja som styrar på Danvik kristelege ungdomsskule i Drammen. Etter ni år i Drammen, fekk faren seg lærarjobb i Kvam, og dei flytte heim til Hardanger. Geirr var då ferdig med folkeskulen, og dei to neste åra førebudde han seg til gymnaset.
Geirr Tveitt hadde rike musikalske anar både på mors- og farssida, og det hadde vore mykje musikk i heimen til familien Tveit. Det vart tidleg oppdaga at Geirr hadde musikalske evner. Han hadde ei nydeleg songstemme som born, og allereie som 11-åring kosta foreldra på han den fyrste pianospeletimen.
I 1924, då Geirr var 15 år gamal, tok han til på Voss Landsgymnas som skulens yngste elev. Han hadde særs kunstnariske evner, var flink i teikning, arkitektur og måling, og både han og faren såg føre seg at han skulle studere arkitektur. Han fekk inga grunnutdanning i musikk, men på gymnaset spelte han i elevorkester, prøvde ut ulike instrument og fekk erfaring med orkestrering, notasjon og transkripsjon. Han byrja så smått å komponere, og lysta til å studere musikk auka.
Medan han gjekk på gymnaset, sette han tone til eit Vinje-dikt og sende komposisjonen til sjølvaste Christian Sinding. Svarbrevet vart avgjerande, Sinding rådde den unge kunstnaren til å fortsetje å komponere. Det vart bestemt at han skulle reise til Leipzig for å studere musikk slik til dømes Grieg og Nordraak hadde gjort før han.
 |
| Fotograf/rettigheter: Vikøyr/Kvam herad |
Studiar utanlands
Han byrja ved musikkonservatoriet i Leipzig i september 1928. Der studerte han komposisjon under Hermann Grabner og Leopold Wenninger, og klaver med Otto Weinreich i fire år. I denne perioden debuterte han som komponist og pianist. Debuten som pianist kom allereie i 1930 då han spelte saman med Leipzig symfoniorkester, og i 1931 fekk han Klaverkonsert i f-moll framført av det same orkesteret med Herman Bilinski som solist på klaveret. Det første opuset, komponert 1 1928, var 12 tvorøystes fyristudiar i lydisk, dorisk og frygisk, og dette fekk han gjeve ut på Breitkopf & Härtel i 1930.
Våren 1932 drog han til Paris for å få nye impulsar, og fekk der kyndig rettleiing av mellom anna Arthur Honegger og Heitor Villa-Lobos. Medan han i Leipzig ikkje hadde hatt nokre språklege vanskar, var dette verre når han kom til Paris. Det franske språket, både det daglege og det faglege, vart ei utfordring. Dette løyste Tveitt ved å gå på kino, han kjøpte ein billett for heile dagen og såg same filmen om og om igjen. Men opphaldet i Paris vart vanskeleg for Tveitt på fleire måtar, og tappa for krefter og pengar måtte det eit kortare rekonvalesensopphald til før han kunne forsetje studia. Hausten same året reiste han vidare til Wien, og studerte der eit år hos Joseph Marx og Egon Wellesz, to markant ulike læremeistrar.
Under opphalda i Paris og Wien utvikla han seg vidare som komponist, og mogna både teknisk og kunstnarisk. Medan undervisninga i Leipzig hadde vore streng og gjeve han grunnleggjande orkestral innsikt, hadde opphalda i Paris og Wien mykje å seie for utviklinga av satshandsaminga, instrumentasjonen og klangkombinasjonen.
Til Oslo
Etter eit utanlandsopphald på nærare fem år, kom han attende til Noreg i 1933. Pengelens som han var, budde han ei stund på familien si hytte i Hardanger før han busette seg i Oslo. I hovudstaden livnærte han seg av å gje undervisning i musikkteori og klaverspel. Ein av teorielevane var pianistinna Ingebjørg Gresvik, og med henne oppsto det retteleg søt musikk. Dei gifte seg i 1936, men det vart vanskeleg for dei to kunstnarsjelene å få samlivet til å fungere, og ekteskapet var over i 1939.
I trettiåra hadde norrøn mytologi og dikting ein brei plass i Tveitt sin musikk. I tillegg til å tonesette gamalnorske tekstar, greip han fatt i norrøne sagn og myter, og komponerte større verk over slike, t.d. ballettane Baldurs draumar og Birgingu, og operaen Dragaredokko.
Det fyrste store sceneverket hans, balletten Baldurs draumar, var fyrst skrive for klaver og framført i Leipzig, Berlin og Oslo. Deretter vart det instrumentert for orkester, og framført i Paris og dei skandinaviske landa. Ballettsjefen i Covent Garden ville gjerne setje opp Baldurs draumar, og komponisten sende partitur og skisser til London i 1939. Her vart notane øydelagde i eit bombeangrep, og sjølv om han freista å rekonstruere balletten, vart han aldri heilt nøgd med resultatet.
I 1940 vart Geirr Tveitt oppnemnt som formann for ”Det midlertidige konsultative råds musikkgruppe”, men medan dei andre i rådet trakk seg, heldt Tveitt fram som Statens musikkonsulent fram til 1942. Dette skulle vise seg å få vere eit fatalt feilsteg av Tveitt, for feilaktig nok vart dette oppfatta som om han sympatiserte med den sitjande regjeringa, og ombodet fekk difor langvarige negative fylgjer for komponisten og konsertverksemda hans.
Attende til Hardanger
På føresommaren 1941 flytte Geirr Tveitt attende til Hardanger, og det var ikkje berre lengten etter ættestaden som var årsaka til at han busette seg på slektsgarden. I okkupasjonstida var det lettare å bu på landsbygda, og sidan han ikkje lenger korkje ville opptre eller la musikken sin verte framførd, hadde han lite i Oslo å gjere. På slektsgarden Tveit bygde han seg hytte på ein teig som låg vanskeleg tilgjengeleg oppe i ei li. Geirr kalla plassen Bjødnabrakane, og jamvel to flygel fekk han frakta opp her.
I påska 1944 trefte han Karen Margrethe Berg-Olsen (Tullemor). Faren hennar var skipsmeklar og styreformann i Harmonien, og hadde invitert Geirr til landstaden på Os. Geirr vart svært begeistra for Tullemor, og allereie i slutten av juli same år vart det giftarmål. Saman overtok dei gardsdrifta på Tveit, og fekk borna Gyri og Haoko.
I teorien kunne Geirr alt om gardsdrift, men han fann det vanskeleg å få tid til alt som skulle gjerast. Han var rett nok hendig, men gardsarbeidet gjekk hardt utover pianistfingrane. Men om det skorta på tid, var ingenting i vegen med fantasien, noko som til tider resulterte i ukonvensjonelle metodar:
”Ein gong ein ver sleit seg og gjorde uskil, spekulerte husbonden ut ein finurleg straff for syndaren. To bjøller klang i hop med ein skjerande dissonans, like ille som summen av Schönberg og Valen. Desse bjøllene hengde han på veren. Verre straff enn å vandra rundt med denne bjølledissonansen kunne ikkje Geirr tenkja seg” (Storaas 1990 s. 163)
Det viste seg tungvint å bu i Bjødnabrakane, så etter nokre år bygde dei nytt hus rundt gamlestova på Tveit og flytte ned i denne. Det vart også vanskeleg for Tveitt å få tid til både komponistarbeidet og gardsadministrasjonen, så etter kvart pakta dei vekk gardsdrifta.
 |
| Fotograf/rettigheter: Vikøyr/Kvam herad |
Hardingtonar
Mot slutten av krigen drog Geirr Tveitt omkring i Hardangerbygdene og teikna ned over 1000 folketonar. Dei fleste av folketonane fann han på fire gardar ikkje så langt frå Tveit, og nokre fann han jamvel heime; mellom anna vart Velkomne med æraoppskriven etter Aagot Tveit på Tveit.
Tveitt let tonane stå så nær opp til originalen som mogeleg. Mange av tonane omarbeidde han ikkje i særleg grad, medan andre vart utvida og arrangerte. Medan til dømes Grieg og Halvorsen i større grad romantiserte folketonane dei tok tak i, presenterte Tveitt folketonematerialet slik det var. Dei fyrste omarbeidingane gjorde Tveitt for klaver, og desse vart gjevne ut som Femti folkatonar frao Hardanger, op. 150. Seinare vart dei instrumenterte for orkester, og i dag eksisterar seksti stykke frå orkestersuitane Hundrad Hardingtonar for orkester, op. 151.
Etterkrigstida
Under krigen etablerte Geirr Tveitt seg som ein av våre fremste komponistar, men trass i den store og allsidige produksjonen, var det i denne perioden lite pengar å tene på komponeringa. Han hadde store mengder nyskapt musikk som han ville få framført, men det var lita von om å få dette til i Noreg. Utanlands hausta han derimot stor åtgaum, og han livnærde seg i åra etter krigen som pianist og dirigent i utlandet. I tillegg til eigne verk spela han mellom anna Grieg, Chopin og Liszt, og han reiste på lange turnear. Ikkje berre drog han til storbyar som London og Paris, jamvel oasar i Sahara vart vitja! Men etter ein konsert i Paris, der ein febersjuk og sterkt redusert Tveitt framførde Brahms B-dur-konsert til piping frå publikum, slutta han tvert å gje konsertar utanlands.
Samarbeid med NRK
Då han slutta som konsertpianist i 1954, vart økonomien betydeleg skralare. Rett nok fekk han kunstnarløn frå 1958, men han var nokså uvørden med pengar, og hadde konstant dårleg økonomi. Redninga kom då han i 60-åra fekk oppdrag av NRK. Han hadde også tidlegare samarbeidd med NRK, allereie i 1936 fekk han førespurnad om å lage eit høyrespel, eit Jonsokspel over Hans H. Holm sitt lyriske epos Jonsoknatt. Også i 1954 vart han kontakta av NRK, då for å gjere opptak av nokre av kjeldene han hadde nytta i innsamlinga av folketonane i Hardanger.
Men no kom det større oppdrag. Det første som programleiar for Landskappleiken i 1961, og seinare same året fekk han ei lita stilling i NRK. I 1963 vart han konsulent på kontrakt, og pendla frå Norheimsund til Oslo. Han skulle lage radioprogram der han tonesette dikt av vestlandsforfattarar. Sjølv om han tidlegare hadde sagt at han var ferdig med Oslo, flytte han attende for godt i 1967. Han fekk etterkvart kontorplass på Notearkivet til NRK, og der hadde han sitt arbeidssete fram til Torolf Elster vart ny kringkastingssjef.
Tveitt-viser
Tveitt laga fleire hundre viser desse åra, og dei fyrste var til dikt av Ivar Orgland, Ragnvald Vaage, Aslaug Låstad Lygre og Olav H. Hauge. Ulike utøverar fekk i oppdrag å spele inn tonane, mellom anna song Alf Cranner Vi skal ikkje sova burt sumarnatta til tekst av Aslaug Låstad Lygre. Saman med So rodde dei fjordan av Aslaug Vaa og Jakob Sande sin Fløytelåt er denne mellom dei mest kjende av Tveitt-visene. Fleire av visene hans kom på Norsktoppen, mellom anna Natta, Gunnar og bjørka. Til og med på jukeboxar fann ein Tveitt-viser: ”Det er heilt forjævlig, med det er no gøy òg” sa Tveitt (Storaas 1990 s. 258)
Geirr Tveitt og Olav H. Hauge
Av alle diktarane Tveitt møtte og tonesette dikta til, var Olav H. Hauge ein av dei han sette høgast. Dei to kunstnarane møttes for fyrste gong i 60-åra, og det var ei gjensidig ovundring mellom diktar og komponist. Medan Hauge tykte at Tveitt si tonesetjing til dikta hans var den beste, sa Tveitt om Hauge at ”det er klangar og det er fargar i Olav H. Hauge sine dikt, […] han er ein forlokkande lyrikar å setja tonar til” (Storaas 1990 s. 260). Tveitt sa sjølv at han hadde laga ”haugevis av Haugetonar”, men diktaren såg manuskripta til, og høyrde berre ti av desse framførde. I dag eksisterar berre åtte av songane.
Brannen
Natt til 12. juli 1970 råka ei ufatteleg tragedie Geirr Tveitt. Huset på Tveit brann ned til grunnen, og utfallet var katastrofalt. Store delar av Tveitt sitt livsverk gjekk tapt. Mesteparten av manuskripta hans, den verdifulle bok- og musikksamlinga, antikvitetar som fylgde slektsgarden; alt forsvann i brannen. I fylgje han sjølve, gjekk 90 % av det han hadde komponert med i brannen. Norsk musikksamling hadde oppmoda han om å flytte manuskripta til ein trygg plass, men så langt kom han aldri.
Brannen gav Tveitt ein alvorleg knekk, og skaparevna vart aldri den same igjen. Han var mykje sjuk dei seinare åra, og tidvis sleit han med alkoholen. Han døydde 1. februar 1981 i Oslo, og ligg gravlagd på Vikøy kyrkjegard i Kvam.
Ein del av det Tveitt rekna for å vere tapt, har likevel vist seg å eksistere. Stykke han hadde gitt vekk eller sendt til nokon, har dukka opp igjen. I den seinare tid har også nokre av stykka hans vorte rekonstruerte. Til dømes fann sonen Haoko det sundrivne manuskriptet til Prillar i ein koffert etter at faren var død, og dette vart rekonstruert og komplettert av Jon Øivind Næss i 1992. Vidare vart tre stykke frå Baldurs draumar i 1999 rekonstruert som Solgud-symfonien av Kaare Dyvik Husby.
Materiale av og om Geirr Tveitt på biblioteket
Eksisterende verk
| Opus nummer | Tittel | Besetning |
|---|---|---|
| Op. 2 | 12 tostemmige invensjoner | Klaver |
| Op. 5 | Konserter, klaver, orkester, nr 1, op. 5 | Klaver, orkester |
| Op. 8 | Prillar i G-lydisk : Musik in Norwegischen Tonleitern für Orchester (Rekonstruert, komplettert av Jon Øivind Næss) | Orkester |
| Op. 81 | Solgud-symfoni : tre orkesterstykke frå Baldurs draumar (Rekonstruert av Kaare Dyvik Husby) | Orkester |
| Op. 91.15 | Solgudens dans | Klaver |
| Op. 104 | Dragaredokko : opera i fem vendingar | Soli, orkester. Finnes berre som klaverpartitur |
| Op. 129 | Sonater, klaver, nr 29 (Sonata etara) | Klaver |
| Op. 130 | Konserter, klaver, orkester, nr 4, op. 130 (Nordljos) | Klaver, orkester |
| Op. 150 | 50 folketonar frao Hardanger | Klaver |
| Op. 151.1 | Hundrad Hardingtonar. Suite nr 1 | Orkester |
| Op. 151.2 | Hundrad Hardingtonar. Suite nr 2 | Orkester |
| Op. 151.4 | Hundrad Hardingtonar. Suite nr 4 | Orkester |
| Op. 151.5 | Hundrad Hardingtonar. Suite nr 5 | Orkester |
| Op. 153 | Natt og dag / tekst av Snorri Sturluson: "Gylfaginning | Bar, orkester |
| Op. 156 | Konserter, klaver, orkester, nr 5, op. 156 | Klaver, orkester |
| Op. 163 | Konserter, hardingfele, orkester, nr 1, op. 163 | Hardingfele, orkester |
| Op. 166 | Sju Sivle-songar: Olav Kyrre ; Tord Foleson ; Svola ; Haust , Gøym meg, mor! ; Lur-leik ; Eit ord : Ja, no skal Noreg ha takk fyr meg | S, Bar, kor (SA), orkester |
| Op. 170 | Konserter, harpe, orkester, nr 2, op. 170 (Concerto eroico) | Harpe, orkester |
| Op. 183 | Symfonier, nr 1, op. 183 (Julekvelden) | Orkester |
| Op. 184 | Husguden : ballet i 12 upptrinn | Kammerorkester |
| Op. 187 | Nykken | Orkester |
| Op. 203 | Sinfonietta di soffiatori = Sinfoniettta for blåsere | Korps |
| Op. 243 | Songer til dikt av Olav H. Hauge: Revebjøllor ; Fela ; Snø ; Is-soleie ; Fortrolla skog ; Svarte krossar (også B, ork) ; Langeleiken (også song, ork) ; Selje-fløya | Song, klaver ; sjå også dei einskilde songane |
| Op. 246 | Tolv songar av Aslaug Låstad Lygre: Raudnande blome som blømer i fjell (klaver) ; Vi skal ikkje sova (gitar) (også for kor [SMA]) ; Godnatt (gitar) ; Mjukt skjer åra (klaver) ; Mørk eventyr i november (klaver) ; Det einøygde huset (klaver) ; Spelet (klaver) ; Natta kan tala (klaver) ; Bera ei sorg (klaver) ; Kveld i sundet (klaver) ; Eg henta ei glede (klaver); Fest i september (klaver) | Song, klaver ; song, gitar ; sjå også dei einskilde songane |
| Op. 249 | Songar til dikt av Knut Horvei: Augo ; Haust ; Marsutsal ; Ragnarok ; Skuming ; Terningspel | Bar, orkester |
| Op. 250 | Jeppe : opera i 3 akter | Soli, orkester |
| Op. 252 | Konserter, hardingfele, orkester, nr 2, op. 252 (Tri fjordar) | Hardingfele, orkester |
| Verk uten opusnummer | ||
|
10 sanger til dikt av Arnulf Øverland: Der flakker så røde stjerner ; Å, si mig hvorfor ; Fluen ; Utopia ; Lindormen ; Dagvise ; Vuggevise ; Det jodlet i røde skoger ; Stjernenes hus ; Et seil glir bort i kveldens blå |
Tenor, orkester |
|
|
14 sanger til dikt av Aslaug Vaa: Fann eg dei stigar ; I hasseldokk ; Svara meg, mi harpe ; Hestmennan ; Paa vegakanten ; Sommormessa ; Lykelen ; Den gamle apalen ; Det stusslege romet ; Nordlysun ; Villarkonn ; So rodde dei fjordan ; Marskveld ; Vaka og vente |
Song, klaver |
|
|
|
Baldurs draumar |
Soli (STB), orkester |
|
Ballade / Grieg ; arr. av Geirr Tveitt |
Orkester |
|
|
Birgingu : koreografisk drama i 27 upptin bygt yver yver innskrifti pao Opedalsteinen |
Orkester |
|
|
Bergkrystall / tekst av Knut Hamsun |
Kor (SATB), orkester |
|
|
Des Iles / tekst av Raymond de Saint Ours |
T, orkester |
|
|
Eg hev tvetta haoret mjukt / tekst av Geirr Tveitt |
Song, klaver |
|
|
|
Eolsharpa |
Klaver |
|
Fire brev fra Edvard Grieg til Frants Beyer |
T, orkester |
|
|
Fra fjord og fjære, fra fjeld og dybendal / trad.; arr. av Geirr Tveitt |
Orkester |
|
|
Friar’n : foxtrot |
Song, orkester |
|
|
Gjenta / Sparre Olsen ; arr. av Geirr Tveitt ; tekst av Tor Jonsson |
Kor, orkester |
|
|
Hávamál / tekst frå Edda |
Song, orkester |
|
|
Heimkjenning / tekst av Tor Jonsson |
Kor, orkester |
|
|
Herregård og husmannsplass |
Orkester |
|
|
Hymne til fridomen |
Korps |
|
|
Håkonarmål / tekst av Eyvindr Skaldaspillir |
Soli (STB), kor (SATB), orkester |
|
|
Jonsokbålet |
Orkester |
|
|
Jonsokkvelden |
Kammerorkester |
|
|
Jonsoknatt / tekst av Hans Henrik Holm |
Soli (STBar), orkester |
|
|
Jonsokspel: Fyrispel ; Åkallen spelar ; Smørblom og firkløver ; Bjørnbausar ; Farktausi ; Siri mi ; Ei hjuringjenta ; Etterspel ; Farketrall / tekst av Hans Henrik Holm |
Song, klaver |
|
|
Julereisa |
Orkester |
|
|
Kjikartn / tekst av Per Sivle |
Kor (TTBB), orkester |
|
|
Konserter, fiolin, orkester (1939) |
Fiolin, orkester |
|
|
”Frå ei reisedagbok” : kvartett for strykarar, 6[i.e. 8] satsar i suiteform |
Strykekvartett |
|
|
Kveldar / tekst av Halldis Moren Vesaas |
Kor (SATB) |
|
|
Lavransdatters vise |
Kammerorkester |
|
|
Mauriac-sanger / tekst av François Mauriac |
Kor (TB/SATB), orkester |
|
|
Meinvarnadur : or Baldurs draumar |
Klaver |
|
|
Menuett à Nadia da Norvegia |
Klaver |
|
|
Nordland / tekst av Knut Hamsun |
Bar, kor (TTBB), orkester |
|
|
Norwegian pianorama : 25 nye klaverstykker |
Klaver |
|
|
Norwegian suite no 1 |
Ungdomsorkester |
|
|
Norwegian suite no 2 |
Ungdomsorkester |
|
|
Prinds Christian Frederiks honnørmarch |
Brassband |
|
|
Reisebilleder: Via appia ; Sicilia ; Tripoli ; El Escorial ; Sevilla ; Beduinjenter ved oasen ; Stjernehimmel over Sahara |
Orkester |
|
|
Sanger til dikt av Anders Hovden: Handi hans far ; Haust i april ; Havet (T, ork) ; Hugsamt er det i Hovdebygdi (SATB, ork) ; Kingelen ; Kvite fuglar ; Mot soleglad ; Snorre (SATB, ork) ; Til ein ungdom (SATB, ork) |
Song, orkester ; sjå også dei einskilde songane |
|
|
Sanger til dikt av Johan Falkberget: An-Magritts bønn for kopplammet ; Bergmannen soldrøm ; Den gamle kronglebjørk ; Den mørke natt forgangen er (også S, kor [SA], ork) ; Eli lokker på buskapen ved Rugelsjøen (også S, ork) ; Eli Sjursdotter syng åt frieren (også S) ; En gammel bergstue (også S, ork) ; Høst ved Rugesjøen (også S, ork) ; I bjørkeskogen klokken fire om morgenen (også S, ork) ; I denne jord ; Malmkjører-vise (også TB, kor [TB], perkusjon; Månen hang stor og messinggul på en kvist i kronglebjørkkrattet ; Sjøen (også T, ork) ; Vårmorgen ; Vårnatt ved Rugelsjøen |
Song, klaver ; sjå også dei einskilde songane |
|
|
Sanger til dikt av Tarjei Vesaas: Atomkjernen ; I istida ; Ketil ; Natta, Gunnar og bjørka (song, strykeork) ; På Haukeli alle inne |
Kor (SATB), orkester ; sjå også dei einskilde songane |
|
|
Sanger til tekst av Knut Hamsun: Basun (T, ork) ; Paa hvælvet (m/ork) ; Rimet skog (m/ork) ; Skjærgaardsø (Bar, ork) ; Tonen (m/ork) |
Sjå dei einskilde songane |
|
|
Songar til tekst av Jakob Sande: Andante funébre ; Bjørnen og reven ; Drama i 4 akter ; Eg vil heim ; Fløytelåt (også S, Bar, kor [SATB]) ; Hestehandlarar ; Hymne til havet (også m/ork) ; Jonsokkvelden ; Kallen og katten ; Katten hannibal ; Kvinna ; Marian ; Musa i orgelet (Kor [TTBB]) ; Nissen på Kobbeskjæret ; Vårfuglar ; Vårteikn |
Song, klaver ; sjå også dei einskilde songane |
|
|
Septetter, obo, horn, strykere |
Kammerorkester |
|
|
Sinfonia di soffiatori, symfoni nr 3 for blåsere |
Janitsjarkorps |
|
|
Smørblomster / tekst av Betty Berg Olsen |
S/T, orkester ; song, klaver |
|
|
Snøstorm / tekst av Arne Garborg |
Bar, orkester |
|
|
Stavkyrkja i Kaupanger |
Instrumentalensemble |
|
|
Telemarkin : kantate for mezzo, deklamtion og symfoniorkester / tekst av Aslaug Vaa |
Mezzo/bar, hardingfele, orkester |
|
|
The turtle / tekst av John Steinbeck |
S/T, orkester |
|
|
To juletoner fra Hardanger |
Orkester |
|
|
Tull til Tullemor |
Klaver |
|
|
Uppskoka : folk tune from Hardanger |
Ungdomsorkester |
|
|
Utsyn for kammerorkester |
Kammerorkester |
|
|
Vaorkvedja |
Klaver |
|
|
Variasjonar yvir ei folkevisa frao Hardanger fyre 2 klaver og orkester |
2 klaver, orkester |
|
|
Variasjoner over eit tema i d-moll (1928) |
Klaver |
|
|
Ved nyingen / tekst av Knut Hamsun |
Kor (SATB), orkester |
|
|
Verdens minste opera, eller: Norsk fjellbondemoral, tragedie med happy ending |
1-3 stemmer, klaver |
|
|
Vill-Guri / tekst Tor Jonsson |
Kor (SATB), orkester |
|
|
Voggesong / Ragnvald Skrede |
Bar, orkester |
|
|
Vårherre han vild’ ikkje ha meg / tekst av Geirr Tveitt |
Song, klaver |
|
|
Wildenweysanger / tekst Hermann Wildenwey |
Song, klaver |
Artiklar og bøker om Geirr Tveitt
(ei rekkje av tidsskriftene finst på Bergen Off. Bibliotek)
Aksnes, Hallgjerd (2000). Metonymiske assosiasjoner i nasjonal musikk : lytteropplevelser av Geirr Tveitts Konsert nr 2 for hardingfele og orkester, "Tri fjordar". – S. 151-163. – I: Agora. - Årg. 8, nr 1
Aksnes, Hallgjerd (1999). Geirr Tveitt and Béla Bartók : sons of Grieg and brothers in spirit. – S. 348-364. - I: Studia musicologica Norwegica. - Nr 25
Borchgrevink, Hild (2007). Geirr Tveitt i NRK [elektronisk ressurs]. – URL:http://www.ht08.no/Default.aspx?pageid=892 [lesedato 2008-01-18]
Geirr Tveitt [elektronisk ressurs]. - [S.l.] : Wikipedia, 2008. – URL:http://nn.wikipedia.org/wiki/Geirr_Tveitt [lesedato 2008-01-18]
Holbæk-Hanssen, Hilde (2004). Et eget århundre. - S. 16-18. - I: Klassisk musikkmagasin. - Årg. 6, nr 3
Norske komponister / redigert av Kjell Bækkelund. - Oslo : Tiden, cop. 1977. - ISBN 8210015494
Storaas, Reidar (2000). Hestehandlarar og Marian : Geirr Tveitt som visekomponist. - S. 93- 104. - I: Årboka Jacob Sande 2000
Storaas, Reidar (1990). Tonediktaren Geirr Tveitt : songjen i fossaduren / Reidar Storaas. - Oslo : Samlaget. - 316 s. - ISBN 82-521-3555-2
Storaas, Reidar (2002). Tveitt, Geirr [elektronisk ressurs]. – Oslo : MIC. - URL:http://www.mic.no/nmi.nsf/doc/art2002070913500851195239 [lesedato 2008-01-18]
Storaas, Reidar (2002). Geirr Tveitt : den fargerike [elektronisk ressurs]. – Oslo : Ballade. – URL:http://www.ballade.no/nmi.nsf/doc/art2002053012452587673151 [lesedato 2008-01- 18]
Storaas, Reidar (2007). Geirr Tveitt : den korte historia. [elektronisk ressurs]. - URL: http://www.ht08.no/Default.aspx?pageid=851 [lesedato 2008-01-18]
Vollsnes, Arvid O. (2000). Pride and prejudice : a neglected generation / Arvid O. Vollsnes. - S. 6-12 . - I: Listen to Norway : Musical review. - Vol. 8, nr 3
Avhandlingar, hovudoppgåver og liknande
Aksnes, Hallgjerd (2002). Perspectives of musical meaning : a study based on selected works by Geirr Tveitt . - Oslo : Faculty of Arts, University of Oslo. - 359 s. - Avhandling (dr. art.) - Universitetet i Oslo. - (Acta humaniora ; nr 139)
Hernes, Kristian (2002). Geirr Tveitts op. 150/151 : sett fra en pianistisk synsvinkel. - [Oslo] : K. Hernes. - 133 bl. - Hovedoppgave - Norges musikkhøgskole, 2002
Lindheim, Trond (1991). - Hardingtoneaksjonen 1990. - Oslo : Norges musikkhøgskole.- 43 s. - (Norges musikkhøgskole. Forskningsrapporter)
Røttingen, Einar (2006). Etablering av en norsk klavertradisjon : interpretative trekk ved Edvard Griegs Ballade op. 24, Geirr Tveitts Sonate nr. 29 op. 129 og Fartein Valens Sonate nr. 2 op. 38. - Oslo : Norges musikkhøgskole. - 216, 48 s. - Avhandling (ph.d.) - Norges musikkhøgskole, Oslo 2006. - (NMH-publikasjoner ; 2006:2). - ISBN 82-7853- 043-2 (h.)
Musikkteoretiske avhandlinger og artikler av Geirr Tveitt
Tveitt, Geirr (1937). Tonalitãtstheorie des parallelen Leittonssystems. - Oslo, Gyldendal. – 211 s.
Tveitt, Geirr (1943). Edvard Grieg og norsk folkemusikk. - I: Dansk musiktidsskrift, nr 6
Tveitt, Geirr (1955). Assimilation, variation og deformation i folkloren av importera sakral og profan melodikk : utarbeidd og skjematisert på grunnlag av eigne nedteikningar av folketonar i Hardanger av Geirr Tveitt. - Bergen, Universitetsbiblioteket i Bergen. – 43 s.
Tveitt, Geirr (1955). Edvard Grieg, nasjonaleksponent og nyskapar. I: Programboka til Festspillene i Bergen
Tveitt, Geirr. (1940). Florent Schmitt. - I: Samtiden, 1940
Tveitt, Geirr (1940). Norrøn musikkfolklore. - I: Hallo-hallo, medlemsblad med nytt gammelt / Norsk radiohistorisk forening. - 1940, nr 52
Tveitt, Geirr (1938). Norrøn tonekunst. - I: Ragnarok
Tveitt, Geirr (1938). Haakon Lie : ein skald. -I: Ragnarok
Tveitt, Geirr (1938). Den 8de nordiske musikfesten. - I: Ragnarok
Tveitt, Geirr (1938). Wilhelm Hauer : ein stor tenkjar – eit stort menneskje. I: Ragnarok
Tveitt, Geirr (1940). Offentlig musikkundervisning. - I: Ragnarok
Tveitt, Geirr (1971). Den skapande kunstnaren. I: Eivind Groven : heiderskrift til 70-årsdagen 8. oktober 1971 / red.: Olav Fjalestad. - Oslo : Noregs boklag
Tveitt, Geirr (1968). Svarte krossar. – I: Olav H. Hauge : ei bok til 60-årsdagen 18. august 1968. - Oslo : Norges boklag